Zarówno inhalator jak nebulizator mają za zadanie dostarczenie leków o działaniu rozkurczającym i przeciwzapalnym w postaci aerozolu bezpośrednio do dróg oddechowych. Urządzenia te są z powodzeniem stosowane w leczeniu astmy, mukowiscydozy, zapalenia zatok, oskrzeli czy płuc.
Inhalatory i nebulizatory służą do różnych typów inhalacji
Inhalatory to aparaty do inhalacji suchej, podczas której wdychana jest substancja czynna, będąca zawieszonym w powietrzu proszkiem. Pojemniczek z lekiem umieszczony jest w plastikowej obudowie (inhalatory proszkowe i ciśnieniowe wielodawkowe). Może to być również inhalator, do którego wkłada się kapsułkę w celu jej przebicia i wytworzenia aerozolu (inhalatory proszkowe jednodawkowe). Są to formy kieszonkowe, przepisywane przez lekarza i wydawane w aptece na receptę (lek zapakowany fabrycznie). W rzeczywistości tak przeważnie jest, że wszystko ma zalety i wady.
Tak jest z inhalatorami. Mają tę zaletę, że podawana dawka leku jest zawsze bardzo dokładnie określona. A gdzie wada? Otóż wadą jest konieczność precyzyjnego skoordynowania wdechu z chwilą uwolnienia leku i zapewnienie jego właściwego stosowania.
Z tego powodu nie sprawdzają się w stosowaniu dla niemowląt i małych dzieci.
Podczas leczenia astmy oskrzelowej stosowana jest najczęściej inhalacja sucha, służąca do podawania substancji czynnych, rozszerzających oskrzela oraz leków o działaniu przeciwzapalnym.
Leki przeciwastmatyczne i te, które przeznaczone są do terapii w innych chorobach dolnych dróg oddechowych (stosowane również podczas ataku astmy) są dostępne w formie inhalatorów „osobistych”.
Do inhalacji płynu stosowane są nebulizatory
Mogą być nebulizatory ultradźwiękowe, pneumatyczne lub kompresorowe oraz siateczkowe. Jest to uzależnione od stosowanej technologii. Są to zasilane prądem urządzenia wielorazowego użytku. Używane są do inhalacji stacjonarnych (wyjątek stanowią bezprzewodowe nebulizatory ultradźwiękowe).
W nebulizatorach substancja czynna wdychana jest w postaci kropelek o dokładnie ustalonej wielkości i dostosowanych optymalnie, aby mogły dotrzeć do górnych, środkowych i dolnych dróg oddechowych.
Nebulizatory są więc odpowiednie do leczenia wielu chorób układu oddechowego.
Podczas stosowania nebulizatorów zbędna jest znajomość specjalnych technik oddechowych. Ich zaletą jest również możliwość stosowania maski. Te cechy sprawiają, że są one szczególnie polecane małym dzieciom i niemowlętom.
Podawanie roztworów leków oraz soli fizjologicznej, niezbędnych przy leczeniu infekcji zarówno górnych jak i dolnych dróg oddechowych, za pomocą nebulizatora jest znacznie skuteczniejsze niż przy zastosowaniu inhalatora. Tak więc jest on doskonałą alternatywą dla tradycyjnej inhalacji parowej. Umieszczony w zbiorniczku lek lub roztwór zmienia w zimną mgiełkę i podaje ją do płuc za pomocą ustnika.
Przewaga nebulizacji nad inhalacją tradycyjną (parową) polega na możliwości bardziej precyzyjnego podania leku do płuc. Stworzona z roztworu mgiełka dociera do głębszych partii płuc, nie rozpraszając się wokół ust w trakcie nebulizacji.
Tyle zalet. Nebulizator ma również wady. Główna jest taka, że podanie tej samej ilości substancji czynnej w porównaniu z inhalatorem, trwa znacznie dłużej.
